Ik
was
zelf
14 jaar
In 1970 hoorde ik voor het eerst van de Indische Guru Meher Baba. Na wat gelezen te hebben van hem, sprak hij me enorm aan. Maar eigenlijk moet ik veel verder terug gaan.
Het zou in 1967 (hou me niet aan een jaar vast) toen het constant in het nieuws kam dat The Beatles, je weet wel dat Engelse pop groepje uit de jaren zestig van de vorige eeuw, met name George Harrison, zich had ingelaten in de Krishna. Op een of andere manier sprak mijn dat enorm aan.
Ik was zelf een jaar of 14, denk ik. En het kwam niet in je op, om af te wijken van wat je ouders je altijd had verteld. Dus liet ik dat zo maar. Maar met de kennis in 1970 van Meher Baba, veranderde dat eigenlijk. Ineens ging ik tegen de gevestigde regel van je ouder in. Totale onbegrip, natuurlijk.
Nu heb ik me nooit in Krishna verdiept. Toen niet en nu niet, totdat ik naar een uitzending op de TV zat te kijken van de omroep OHM. Daar lieten ze iets van de Hindoestanen in India zien. Toen wist ik het gelijk. Krishna is de guru waar ik eigenlijk een warm hard voor hem. Het getuig ook de verschillende beeldjes die ik in mijn huis heb staan.
Heel de Oosterse relegie heeft me altijd welk geboeid. Dat wil niet zeggen dat Krishna, Boeddhist of zo ben. Want dat ben je of dat ben je niet. Ik moet eigenlijk stiekem vreselijk lachen als ik hoor vertellen dat ze een cursus volgen om b.v. Boeddhist te worden. Het is in je of het is niet in je. Dat kun je niet leren. Wat misschien wel te leren valt is de manier hoe je daar in je eentje mee om moet gaan.
Ik ben eens een kijkje gaan nemen, wat men op Wikipedia zegt over Krishna. Genoeg, zou ik zo zeggen, maar het hier onderstaande vond ik interessant genoeg om dat over te nemen. Doe er mee wat je wilt.
Mijn kennis in Meher Baba is vrij groot. Meher Baba is geen religie. Hij is een gids. Maar ik zie hem toch meer als een soort leidinggevend. Het is vaak ontzettend moeilijk (althans voor mij dan) om het uit te leggen. Ik laat het dan meestal maar zo. Maar eens heeft een handvat nodig die jou het leven fijn maakt. Die jou ergens heen brengt.
Ik ben geen Boeddhist of Krishna, of Moslim of Christiaan. Gewoon mezelf.
Krishna(कृष्ण, letterlijk "zwart, donker, donkerblauw"; Sanskriet voor 'al-aantrekkelijke') is een van de meest aanbeden goden in het hindoeïsme. Als zodanig is Krishna onder meer de hoofdpersoon in de Mahabharata , Srimad Bhagavatam en de Bhagavad Gita. In veel hindoeïstische stromingen wordt Krishna beschouwd als een incarnatie van Vishnoe, in andere als de Allerhoogste Persoonlijkheid of hoogste manifestatie van God-energieën, God zelf.
Leven
Volgens de Vedische traditie is Krishna 5000 jaar geleden geboren in Mathura, de toenmalige hoofdstad van het koninkrijk Shurasena (in het huidige Uttar Pradesh) in het land Bharat-Varsa (het tegenwoordige India). Hij was het achtste kind van prinses Devaki en haar man Vasudeva.
Geboorte
Krishna zou in een stormachtige nacht in de maand Shravan (augustus/september) geboren zijn, op de achtste dag na de volle maan om middernacht (Janmashtami) in een gevangeniscel, en zou zijn jeugd hebben doorgebracht in Vrindavan (toen een dorpje, nu een stad). De demonische koning Kamsa, de broer van Devaki, wilde alle acht kinderen die zij zou baren vernietigen.
Volgens de laatste voorspellingen van zijn persoonlijke astroloog zou zijn slechte en egoïstische heerschappij zeer spoedig tot een einde komen. Zijn zuster Devaki zou namelijk bij haar achtste bevalling niemand minder dan Heer Vishnu zelf baren. Deze zou een eind maken aan de reeks terreurjaren van regeren waaronder talloze burgers en heilige mensen te lijden hadden. Kamsa probeerde daarom ook dit achtste kind te doden, net zoals hij alle eerdere kinderen van Devaki al had gedood.
Krishna's vader Vasudeva ontsnapte echter op wonderbaarlijke wijze met het pasgeboren jongetje, nog voordat de koning er lucht van kreeg, en verwissselde het kind met het pasgeboren dochtertje van Yashoda en Nanda in het land Gokula. Toen koning Kamsa uiteindelijk bericht kreeg dat het achtste kind geboren was, probeerde hij het te doden, maar op het moment dat hij het pasgeboren kindje wilde pakken vloog het meisje uit zijn handen omhoog en veranderde in de Godin Yogamaya. Al zwevend in de lucht deelde zij hem mede dat zijn dood al onontkoombaar was door de komst van haar broer, de Allerhoogste in eigen persoon. Kamsa besloot daarop alles te doen wat in zijn macht lag om dit kind te vinden en te doden.
Jeugd in Vrindavan
Hoe Kamsa demonen op Krishna afstuurt, en hoe deze allemaal moeiteloos door Krishna worden verslagen, ook al is hij nog een zuigeling, is te lezen in het Krishnaboek, een samenvatting van het tiende canto van het Srimad Bhagavatam. Hierin vindt men talloze heldendaden van Krishna en zijn oudere broer Balarama, die voortdurend demonen uitschakelen, die het op zowel hen als hun toegewijden en vrienden in de vorm van speelkameraden hebben gemunt.
Anderzijds staat Krishna's jeugd bekend als zijn zoete, liefdevolle periode, waarin hij veel tijd en aandacht kon besteden aan zijn toegewijde volgelingen. Dit is de Vraja Krishna van Vrindavana met zijn betoverende fluit, die de harten van de koeherderinnen stal. Terwijl hij demonen versloeg kon hij zorg dragen voor al zijn toegewijden en familieleden zoals men kan terugvinden in verhandelingen zoals de Bhagavad Gita, het Srimad Bhagavatam en talloze andere Purana's.
Krishna's rol
Later, toen Krishna tot hoofdspreker werd verkozen bij een bijeenkomst van een groot aantal koningen en heersers, vervulde hij een geheel andere rol. Er barstte niet veel later een grote oorlog uit waarbij 650.000 personen binnen drie dagen het leven lieten. Krishna had Arjuna als hoogontwikkelde ziel uitgekozen om de wetenschap van zelfrealisatie en karma-yoga (liefdevolle dienstbaarheid aan God op het niveau van Brahman, Paramatma en Bhagavan) volledig te verklaren. Voor deze uitleg ontwikkelde Krishna een ingewikkeld spel met allerlei scenario's, waarvan uitvoerig verteld wordt in het epos Mahabharata. Een daarvan was, dat Arjuna en zijn broers (de Pandava's) een partijtje dobbelen zouden verliezen en nog geen stukje land zo groot als een speldenknop zouden krijgen van de blinde koning Dhritarashtra, zelfs niet na de afgesproken twaalf jaar ballingschap.
De blinde koning kon geen duidelijk eindoordeel geven dat gunstig was voor een van de partijen en daarom moesten deze het zelf uitvechten. Beide partijen kwamen naar Krishna om hulp. Een vete was onvermijdelijk, zowel op basis van de standpunten die beide kanten hadden ingenomen als vanwege de wil van Krishna zelf. Krishna gaf beide legerleiders de keuze: of zij kregen zijn volledige legers, ofwel zij kregen alleen Krishna, maar dan zou hij niet meestrijden. De toegewijde Arjuna koos voor Krishna zelf. Krishna nam de nederige positie in van Arjuna's wagenmenner en gaf hem daarbij spiritueel onderricht. Staande op Arjuna's strijdwagen onderrichte hij hem daarom in de Bhagavad Gita, die uit zevenhonderd Sanskriete verzen bestaat. Uiteindelijk behaalde de partij van Arjuna onder Krishna's leiding de overwinning. Krishna is daarmee volgens de geschriften de goddelijke held die incarneerde om rechtschapenheid (dharma) te herstellen en demonische eigenschappen te vernietigen. Na de lessen van Krishna te hebben gevolgd bereikten Arjuna en zijn vier broers bevrijding uit het materiële bestaan.
Dwarka
Koning Jarasant had Mathura 17 keer aangevallen. De broer van Krishna, Balrama, wilde een veilige plaats voor de inwoners vinden. Krishna had besloten aan de maker van het godenpaleis te vragen in één dag een stad te maken die de inwoners veiligheid bood. De maker vroeg aan de god van de zee om een groot eiland, en hij vroeg aan de goden Brahma, Vishnoe en Shiva om spirituele kracht, zodat hij de stad kon maken. Toen de stad klaar was, ging hij weer naar Krishna om te vragen hoe hij deze stad wilde noemen. Krishna zag dat de stad veel deuren had en daarom noemde hij haar Dwarka ("Poort"). Maar er was nog een reden: hij noemde haar Dwarka omdat ze ook voor de mensen op de aarde de poort naar de hemel was.